Grootluistergedicht – De zegger van verzen I Albert Verwey

Luister: het zeggen van dit vers is zo
dat het door middel van uw oor uw ziel
moet aandoen met vreugd en zekerheid:
‘Dit is voor mij geschreven’. Want ik weet
dat alle verzen langs uw oor gaan als
het ruizen van water of ‘t gedruis
van bomen in de wind: een vaag geluid
voor niemand in het bijzonder en waaraan
geen luisteraar – ’t zij dan dat zijn eigen hart
toevallig in een eendere toon beweegt –
een mededeelbare zin ontraadselt. Maar
juist zo wens ik dat nu uw hart de toon
vindt van het mijne, zodat woord voor woord
u schijnt gesproken door uzelf. Want heel
dit spreken volgt het plooien van uw mond,
het kloppen van uw polsen, het gebeef
van ‘t bloed in de aderen. Dat ge dit verstaat
is zeker, want het is uw eigen taal
uw eigen hartklop en uw eigen oog.
En elk die dit verstaat, verstaat elk vers.