Curiosità voor ouders – Stimuleer de creativiteit van je kind

Michael J. Gelb beschrijft in zijn boek Denken als Leonardo da Vinci - de 7 stappen naar dagelijkse genialiteit als eerste het principe van Curiosita – het streven naar permanent leren – omdat het verlangen te weten, te leren en te groeien de stuwende kracht is achter kennis, wijsheid en ontdekken. . Veel van onze hoogvliegers kunnen dat ook niet laten, ook al zouden ze het willen. Gelukkig maar. Echter net zoveel mensen raken dit kostbare vermogen kwijt. Wat kun je hieraan doen? In deze special over het opvoeden van leuke slimme en sensitieve kinderen schrijven we daarom eerst over:

Hoe kun je de aangeboren DaVinciaanse nieuwsgierigheid van je kinderen levend houden?
Begin ermee jezelf als een leerling te zien; laat je kind je tot voorbeeld zijn bij het opnieuw wakker toepen van je eigen openheid en vragende instelling. Wanneer je je inleeft in de zuiverheid en het enthousiasme waarmee je kind het leren benadert, zul je daar beter aan tegemoet kunnen komen. Het hardnekkig gevraag van kinderen kan je geduld natuurlijk wel eens op de proef stellen, maar als je je hart openhoudt, zul je het benodigde uithoudingsvermogen vinden. Behalve dat je zelf permanent aan het leren bent, kun je ook een ‘Curiosita-coach’ voor je kinderen zijn. Leer hun de ‘wat, wanneer, wie, hoe waar en waarom-benadering’ voor creatief probleem oplossen te gebruiken. Kies een Genie van de Maand en praat samen over het soort vragen dat door de eeuwen heen door grote geesten is gesteld. Moedig je kinderen aan vragen te stellen en dat te blijven doen. Vraag aan je kinderen wanneer ze thuiskomen van school: ‘wat heb je vandaag op school gevraagd?’

Goede vragen stellen is de basis voor het creatief kunnen oplossen van problemen
De meesten van ons hebben, toen we eenmaal op school zaten, geleerd dat antwoorden belangrijker zijn dan vragen. In de meeste gevallen is de school niet bevorderlijk voor het ontwikkelen van nieuwsgierigheid, plezier in onduidelijkheid en vaardigheid in het stellen van vragen. De mentale vaardigheid die beloond wordt is eerder het uitvogelen van het ‘goede antwoord’ – dat wil zeggen: het antwoord dat de onderwijzer of leraar of onderwijzer, de autoriteit, al weet. Dit patroon blijft van kracht tijdens de verder opleiding tot en met de universiteit, vooral bij een cursus waar het boek van de professor wordt gebruikt. Bij een klassiek onderzoek aan een topuniversiteit werd studenten die summa cum laude waren afgestudeerd, een maand na hun afstuderen hetzelfde examen afgenomen. Ze zakten allemaal. Onderzoeker Leslie Hart vatte het resultaat bondig samen: ‘het eindexamen is werkelijk het einde!’. Deze benadering van het onderwijs waarbij autoriteiten naar de mond wordt gepraat, vragen worden onderdrukt en regels moeten worden opgevolgd, heeft de maatschappij misschien wel lopende-bandwerkers en bureaucraten opgeleverd, maar doet weinig om ons voor te bereiden op een nieuwe renaissance.

Je kunt je vaardigheid in het oplossen van problemen thuis en op het werk vergroten door je vermogen tot vragen stellen te scherpen. In plaats van te zoeken naar ‘het goede antwoord’. Moeten ze vragen ‘Is dit de goede vraag?’ en ‘Wat zijn andere manieren om dit probleem te bekijken?

Uit: Denken als Leonardo da Vinci – De 7 stappen naar dagelijkse genialiteit door Michael J. Gelb, hoofdstuk over Curiosità.