LuisterLiefde

Kleine gedichten, groot genoegen

Cadeautje voor jou

Ja, je hoort het goed! Bij dit boekje zit geen cd, geen download, geen geluid.
En tóch is het een luisterboek. Met 52 gedichten over grootluisteren: actiever, empathischer, gerichter en gelaagder … écht luisteren. Het is de manier waarop Petra Hiemstra (ondernemers- en executive carrière coach en directeur van Haagse Hoogvliegers) professionals, politici en bestuurders helpt zich echt gehóórd te laten voelen en ambities te verwezenlijken. Deze bundel is haar cadeautje. Met poëzie die schreeuwt om gehoord te worden. Niet alleen gelezen. Want wie tussen de regels door hoort, krijgt veel meer mee. Die liefde voor luisteren geeft Petra je graag mee. Geef jij ’m door?

Veel luisterplezier!

De gedichten die hierna volgen beveel ik u van harte aan! Voor mij, als groot liefhebber van proza en poëzie, is het belang van het geschreven en gesproken woord groot. Het kan verheffen, verbinden, verdelen, inzicht geven, verontrusten, troost bieden, oorlogen veroorzaken en oorlogen beëindigen. Tegelijkertijd kan het geschreven of gesproken woord niets zonder u, lezer of luisteraar. De meeste romans of verhalen hebben een drieledige structuur: begin, midden en slot. De schrijver werkt niet zelden naar de climax toe, die plaats heeft in het slot. Het is wonderschoon om je van begin tot eind te kunnen verliezen in het verhaal, waarbij je door de auteur bij de hand wordt genomen. Je kunt maar één kant op, van het begin naar het einde. Bij poëzie werkt dat voor mij anders. Je bent op jezelf aangewezen. Op zoek naar rijm of ritme, metrum en cadans. Een gedicht is soms alleen het begin, of alleen het eind. Het vergezicht verpakt in beeldspraak, het inzicht verpakt in één enkele zin. ‘De omgeving van de mens is de medemens’ van Jules Deelder is zo’n dichtregel. Met de zin ‘Ik ben een God in het diepst van mijn gedachten’ opent Willem Kloos alle perspectieven. De God in zichzelf kan een schepper zijn van alles. Misschien zelfs wel van hét Al. Tot de volta waarna het ‘gewoon’ een liefdesgedicht blijkt te zijn (of niet?). Het onderwerp van deze bundel landt bij mij op voedzame grond. Persoonlijk en beroepsmatig. Het inzicht dat Julia van de Griendt biedt met de strofe ‘Luisteren/leerde ik van de/populieren achter ons huis’ sluit aan bij mijn opvatting dat luisteren natuurlijk is, net als de diepgewortelde behoefte om gehoord te worden. Carolien Libbrecht vraagt in ‘Stille resonantie’ om te proberen te horen wat niet wordt gezegd. Hoe vaak luisteren wij niet eens naar wat wél wordt gezegd? Laat staan dat we horen wat niet wordt gezegd. Ik wens u veel lees- en luisterplezier met deze mooie bundel.

Leo Noordegraaf, Directeur Bestuurder van de Luisterlijn