Laagvlieger wordt hoogvlieger – Het beginsel van kleine stapjes

Laagvlieger wordt hoogvlieger – Het beginsel van kleine stapjes I Hoe Joep (downsyndroom) zich ontwikkelde tot succesvolle zwarte piste skiër

In kleine stapjes naar de zwarte piste – Onze HOOGvlieger Joep, inmiddels 18, is de laatste jaren zelfs op de zwarte (meest steile) skihellingen niet meer bij te houden. Deze winter nam hij zelfs een helling die voorkomt in de top 10 van “moeilijkste afdalingen in de Alpen”. Joep heeft downsyndroom. Sinds het moment dat hij op zijn vierde in het kleuter weitje begon, hebben zowel Joep als wij, zijn ouders, een grote ontwikkeling doorgemaakt. Bij deze ontwikkeling hebben wij ons laten leiden door het beginsel van ‘kleine stapjes’: vroeg beginnen en de vaardigheden splitsen in kleine leerdoelen. Niet alleen hebben we 18 jaar later ons doel bereikt: een zorgeloze skivakanties voor ons allemaal, de weg erheen gaf ook voortdurend plezier en voldoening. 

Door Hanneke Andringa, moeder van Joep, ondernemerscoach @ zorgeloos ondernemen en LinkedIn specialist, 20 februari 2018

 1-3 jaar: skidorp met crèche voor kinderen met downsyndroom

Naast Joep (1999) hebben wij nog een andere zoon, Minne (1993). Omdat wij vanaf het moment dat Minne het skiën voluit oppakt graag met het hele gezin naar de wintersport willen zonder om beurten bij Joep in het skidorp achter te blijven, zoeken wij een skidorp met een crèche. Vóór het internettijdperk betekent dat nog flink zoeken. Via de organisatie Kids&Go ( http://kids-go.nl/) komen wij in het kleine en kindvriendelijke dorp Les Karellis (Frankrijk) terecht als Joep 1 jaar is.

4-6 jaar: kleuterweitje en loopband

De crèche in ons appartementsgebouw, waar Joep graag naartoe gaat, ligt naast het kleuterweitje in Les Karellis. Vanaf de skivakantie dat Joep 4 is gaat hij naar het beginnersklasje. Daar waar andere kinderen doorgaans drie dagen op dat weitje blijven, gaat Joep gedurende drie vakanties zes dagen lang met de loopband omhoog. De les is tot half 12 en dan halen wij Joep op voor een gezamenlijke skitocht met zijn viertjes op de ‘groene’ pistes (de meest eenvoudige afdalingen). Joep skiet tussen ons in en steeds langere stukjes helemaal los. Van bochtjes maken is nog geen sprake, wel van overeind blijven en heel veel plezier, bij ons alle vier. En de rest van de dag geniet Joep in de crèche van het feit dat hij niets met taal hoeft en er dus meer naar zijn andere vaardigheden wordt gekeken. We zijn in Frankrijk, er is dus geen enkel verwachtingspatroon als het gaat om zijn taalvaardigheid. Net als bij de meeste kinderen en volwassenen met downsyndroom is de spraak- en taalvaardigheid van Joep aanzienlijk lager dan bij zijn intelligentie hoort. Maar als Joep 6 is, te oud is voor de crèche maar met dispensatie nog een laatste vakantie de middagen daar doorbrengt, geeft de skischool aan het eind van de week te kennen beginnende skiërs met downsyndroom door hun slechte motoriek niet verder te kunnen helpen.

 7-8 jaar: de eerste voorzichtige bochtjes 

Als Joep 7 en 8 is gaan we naar twee verschillende plekken in Oostenrijk. De eerste keer boffen we dat er bij de skiklas een Nederlandse oppas is die het leuk vindt om met Joep te oefenen in de sneeuw, in het tweede jaar zijn we in een dorp waar een bekende van ons in de skischool werkt en Joep in haar kleuterklasje opneemt. Op YouTube is nog een hilarisch filmpje te zien waarop Joep los skiet, hem van alle kanten wordt toegebruld dat hij een bocht moet maken en hij vervolgens helemaal zelf bepaalt wanneer hij dat doet. Maar van gecoördineerd bochten maken, remmen en opstaan is nog geen sprake. Dus gaan we op zoek naar een logische volgende stap.

9 Jaar: doorbraak dankzij Down&Up – hoezo laagvlieger?!

In de aanloop naar de volgende winter lezen we in Down&Up over een speciale skischool in het Oostenrijkse Schladming, Freiheit PSO (www.freizeit-pso.com). Dat blijkt definitief tot een doorbraak te leiden. De docenten blinken uit in geduld en toewijding.  Ze hebben de overtuiging dat Joep net als ieder ander kan skiën. Met wat extra hulpmiddelen (een tuigje om hem van achter te kunnen ‘aansturen’ en een balans bevorderend attribuut op de punten van de ski’s) en vooral heel deskundige begeleiding kan Joep al na een paar dagen zelf bochten maken en remmen. Het is de grote doorbraak waar we al jaren op aansturen en hopen. De lessen beslaan steeds een halve dag, de rest van de dag kunnen we apetrots constateren dat Joep nu echt helemaal zelf bochten kan maken en remmen. Onze ‘laagvlieger’ vliegt hoger en hoger…

Extra oefenen in Winterberg

Om de nieuwe vaardigheden goed te kunnen blijven oefenen ga ik naast de gezinsvakantie in de Alpen (altijd met kerst) in de krokusvakantie een paar dagen naar Winterberg in Duitsland, met enkele vriendinnen met kinderen in Joeps leeftijd. Dat zijn kinderen die verder niet skiën en met wie Joep dus uitstekend kan optrekken dankzij zijn in Schladming aangeleerde vaardigheden. Dat blijkt een groot succes en het meerdaagse tripje wordt een paar jaar herhaald. Het is een mooi cadeautje dat Joep op die manier gelijkwaardig kan skiën met kinderen zonder beperking.

10 jaar: na het vallen zelf opstaan

Als Joep 10 jaar is gaan we, met enkele andere gezinnen, opnieuw naar het Franse Les Karellis. De kinderen krijgen gezamenlijk les van een skileraar die er plezier in heeft om Joep te leren zelfstandig op te staan. Voor een skiër niet onbelangrijk, en wel zo handig natuurlijk.

11-15 jaar: samen uit samen thuis

Vanaf het jaar dat Joep 11 jaar is zoeken wij geen skiles meer voor hem. De basis van bochten maken, remmen en opstaan staat. Hij skiet gewoon met ons mee. De eerste jaren wisselen we met zijn drieën elkaar nog af wie er met hem gaat skiën. Maar na verloop van tijd is daar ongemerkt al geen sprake meer van.

16-17 jaar: niet meer bij te houden

Op alle skipistes, van groen en blauw tot rood en pikzwart, neemt Joep onvermoeibaar het voortouw. Inmiddels hoeven we geen enkele afdaling meer te mijden en is híj doorgaans degene die op zijn vader en moeder staat te wachten. Onze ‘laagvlieger’ is definitief tot grote hoogten gestegen.

Het is een genot om hem zo zelfstandig te zien, ieder jaar een stukje beter, sneller, meer controle over die snelheid, handiger in de liften, zelfstandiger met het dragen van ski’s en het aantrekken/vastklikken van schoenen en ski’s. Beheerst manoeuvreert hij over lastige of drukke stukken, of racet hij met zijn grote broer van de pistes.

18 jaar: heerlijke beloning zo’n hoogvlieger

Zo blijft de skivakantie voor Joep én voor ons een attractie om jaarlijks enorm naar uit te kijken. Onze oudste zoon (25) zou normaal gesproken wellicht niet al te veel meer animo hebben om nog met zijn ouders te gaan skiën. Maar dankzij Joep blijft het een superleuke gezinsvakantie die we nog vele jaren met elkaar hopen te beleven.

Kortom: een heerlijke beloning na vele ‘kleine stapjes’. De aanloop vergt extra tijd, aandacht en uitzoekerij, maar de voldoening die het vanaf het begin heeft gegeven is bijzonder groot.

Ik wens jou met jouw kind(eren) fantastische vakanties toe. Mocht je na dit artikel meer willen weten, neem dan gerust contact op:

Hanneke Andringa I M 06 454 32 460 I info@zorgeloosondernemen.nl

Meer kijken: Zorgeloos skiën, januari 2018