Opruimen gaat helemaal niet over spullen I In het weekend heb je eindelijk tijd om thuis de boel weer op orde maken. Ramen open en frisse lucht in de kamers. Door op te ruimen orden je niet alleen je spullen maar ook je gedachten. Je maakt onderscheid tussen ‘belangrijk’ en ‘niet-belangrijk’, daarom is opruimen ook zo vermoeiend.
Als professional organizer oftewel opruimcoach kom ik bij hele normale mensen thuis. Niet de obsessieve verzamelaars zoals je op tv ziet maar hele gewone mensen zoals jij en ik. Het enige verschil is dat zij (te)veel stress ervaren van de spullen die hen omringen. Je zou denken ‘trek je er niets van aan, het zijn maar spullen’, maar vergeet niet dat elk voorwerp een gedachte, een actie of herinnering representeert. Een rekening schreeuwt: “betaal mij!”, een kookboek fluistert: “ik wil aandacht” en een gekregen vaas pepert je in: “ik sta voor de vervelende relatie met je schoonmoeder”.
Niet gek dus dat je je verlamd kunt voelen als je veel van dat soort dingen om je heen hebt. Ze maken visueel wat in je hoofd nog niet ‘af’ is. Er ontstaat een ruis in je hoofd. Je voelt een constante stoorzender bij alles wat je doet. En je gedachten over hoe het er eigenlijk uit moet zien en hoe je het zou moeten aanpakken, doen daar nog een schepje bovenop. Ontspannen in je eigen huis wordt dan heel lastig, terwijl het juist de omgeving is waar je tot rust wil komen. Om de onrust te verdringen is het verleidelijk om nog meer spullen te kopen of om acuut in de negeer-stand te gaan. Wat de ruis natuurlijk nog erger maakt.
Je voelt je prettig en je kunt je beter concentreren in een opgeruimde omgeving. Daarmee bedoel ik overigens niet een saai en strak interieur. Eerder een omgeving waar alles een vaste plek heeft en de voorwerpen met zorg geplaatst zijn. In zo’n ruimte voel je je gauw op je gemak. Het ‘klopt’.
Een volle, chaotische omgeving hoeft ook niet direct slecht te zijn. De veelheid van prikkels zorgt ervoor dat je beter je creativiteit op de vrije loop kunt laten. Zorg er wel voor dat het een ‘gecontroleerde’ chaos is, bijvoorbeeld door één muur met inspirerende foto’s te beplakken of één hoek van de kamer te gebruiken. Anders is de kans groot dat je je in het creatieve proces laat afleiden door rondslingerende rekeningen en nog-te-lezen artikelen.
Het is niet voor niets dat in kloosters schoonmaken zo belangrijk is. De dagelijkse routine van het ordenen van de leefomgeving geeft rust en regelmaat. Daarnaast onstaat er stilte in het hoofd door de meditatieve handeling van het uitvoeren van een simpele taak. Door thuis op te ruimen ben je bezig om niet alleen je spullen maar ook de wirwar in je hoofd te ordenen. Zelfs als het iets kleins als de bestek-lade uitmesten is, geeft het al voldoening – probeer maar.
Toch blijkt opruimen een lastige taak. Er is eigenlijk nooit tijd voor en als je dan toch begint is het moeilijk om een keuze te maken. Tegenstrijdige gedachten schieten door je hoofd: ‘wat moet hiermee gebeuren? Waar ga ik dit laten?’. En bijna tegelijkertijd: ‘ja maar, ik heb het van iemand gekregen. Ja maar, wat als ik het volgende week nodig heb?’. Rommel ontstaat pas wanneer er over een voorwerp geen keuze gemaakt wordt. Dwing jezelf dus om het voorwerp niet te verplaatsen en daarmee de keuze uit te stellen, maar om de knoop nú door te hakken.
Wanneer je met het opruimen van deze ‘moeilijke’ spullen aan de slag gaat, creëer je emotionele ruimte voor jezelf. De voorwerpen die je een rotgevoel geven omdat ze je aan een nare periode of gebeurtenis herinneren doe je de deur uit. Wat een opluchting! Een cadeau aan jezelf, zonder iets te kopen. Je vermindert het aantal spullen dat iets van jou wil. Onderhoud, een bijbehorende actie of een opslagplek. De ruis wordt steeds minder, tot je de essentie overhoudt. Alles waarmee je je omringt maakt je blij of is van nut.
Hoe heerlijk overzichtelijk dit ook klinkt, verwacht niet je hele huis binnen een week op orde te hebben. Wie wel eens verhuisd is, weet hoeveel spullen een mens ongemerkt verzameld. Een mooi begin is om ten minste één ruimte te creëren waar je volledig kunt ontspannen. Dit kan ook een hoek in de ruimte zijn, bijvoorbeeld met uitzicht op een raam, waar je zicht vrij is. Dan heb je in ieder geval een plek waar je je kunt terugtrekken en kunt opladen tot de volgende opruimklus. Succes!
Iris Schlagwein
Blogger, Schrijver, Avonturier, Onderzoekster, Opruimcoach bij Ruim je leven op
Over Iris: Sinds april 2016 woon ik in oppashuizen. Dat betekent dat ik geen eigen huis bezit en ik maar weinig spullen heb. Er staan regelmatig huizen voor een korte periode leeg, dus ik dacht ‘1+1=2, het toppunt van lichter leven!’ Omdat ik werk als opruimcoach zie ik het vooral als een leuk avontuur. Een onderzoek naar spullen en bezit. Het raakt verschillende thema’s: vertrouwen, veiligheid, geven & delen, consuminderen, minimalisme, duurzaamheid, identiteit en een hoop liefde. Het uitgebreide verhaal hierover vind je op mijn blogs: Huisoppas? Dat moet een generatie Y zijn, en Huisoppassen: hoe ik leef zonder eigen huis.