Pijnleren I Leer parels vinden in (organisatie)pijn en pijn positief transformeren

Pijnleren – “Ik was getriggerd door je vorige blog, Mathilde. Het onderwerp pijnleren sprak me aan. Nog nooit van gehoord. Jij bent vast net als ik en houdt ook van wrijving en een constructief conflict.”

“…eh nee, eigenlijk helemaal niet!” Ik houd helemaal niet van wrijving, noch van conflict of pijn. Maar het is er. Privé, persoonlijk, in organisaties en overduidelijk in onze wereld. Pijn is overal. En als het er toch is, dan kan je er beter iets zinvols mee doen. Zodat je de voordelen: de parels, kunt benutten. Want … zonder de moeite, het diepzee duiken en het open moeten breken van de oester, zonder die moeite, zonder die wrijving leg je de glanzende parel niet bloot.

Als leidinggevende creëer je ook pijn, bijvoorbeeld:

• Blaarpijn: de pijn van het doorprikken en leeg laten lopen van een blaar. Denk aan een langlopende kwestie die geschuurd en gekneld heeft… dan is er een spreekwoordelijke blaar ontstaan die is volgelopen met frustratie en irritatie. Als leidinggevende weet je dat herstel van een blaar waar zo’n spanning op staat enkel mogelijk is als je samen met je team de pijn van het prikken en leeg laten lopen kunt doorstaan.

• Groeipijn: de pijn van het groeien. Het ongemak dat jezelf en je medewerkers ervaren op het moment dat er nieuwe verwachtingen worden gecreëerd die passen bij de nieuwe functie of doelstellingen voor het komende jaar. Die jou en je collega’s stretchen. Of zelfs in paniek doen schieten. Bijvoorbeeld als jullie de snelle groei door het succes van jullie diensten of producten amper kunnen bijbenen. Jij en je medewerkers kunnen dan lijden onder het gemis van organisatie-eigenschappen of teamcultuur die hoorden bij de ‘oude’ versie of de onzekerheid van een ’tussenfase’.

• Afbreekpijn: de pijn van het doelgericht afbreken. Om letterlijk ruimte te maken voor nieuwbouw. Onderzoek toont aan dat alleen bedrijven die bewust afbreken de enigen zijn die meer dan 100 jaar blijven bestaan. De kaalgeslagen grond is de voedingsbodem voor innovatie, werkwijzen van de toekomst.

Pijnleren – betekent dat dat we pijn gaan creëren?

Nee, niet direct. Het doel van pijnleren is dat je leert inzien wat pijn doet. Met jezelf, met de organisatie, met de maatschappij. En dat je de stappen van de pijnleerladder kent, zodat je van pijn naar parels kan. Dat je vanuit de pijn die er is of die jij in je werk moet creëren (en die jij kiest om in te brengen in de workshop of training) constructieve stappen kan gaan zetten.

Pijnleerladder –

In een workshop van 3 à 4 uur werken we met het instapmodel van de pijnleerladder. Hoe diep je wilt gaan is aan jezelf. Vergelijk het met parelvissers. Op elk niveau kan je oesters oogsten, de parel die jij vindt wordt bepaald door hoe diep je duikt. Het mooie van het pijnleermodel is, dat je effectief kan werken op elk niveau, van ratio tot gevoel van privé tot professioneel. Als pragmaticus vind ik dat een waardevolle kwaliteit, want het is mijn overtuiging dat je beter iets dan niets kan doen. Want ook met kleine stappen ben je in beweging op weg naar jouw doel.

Een situatie inbrengen voor bijvoorbeeld jouw team is zinvol, ook al zijn ze er niet bij. Het model is erop gericht inzichten te geven over alle betrokkenen EN handvatten te geven voor jouw rol in de pijn. Dus jij weet (ook al heb je jouw team niet meegenomen) wat jij kan gaan doen om parels te benutten. Zonder dat je op het werk het conflict of de wrijving moet opzoeken of blootleggen. Het mag en kan natuurlijk wel! Pijnleren geeft je de nodige handvatten.

Klinkt het aantrekkelijk? Of hoor ik je denken: “Misschien wil ik pijnleren wel inbrengen in mijn team of organisatie, maar kunnen we het dan anders noemen? Ook wel een goede tip voor jou Mathilde, qua marketing lijkt me het sowieso aantrekkelijker om een andere term te gebruiken.  Het woord pijn, dat, ja … dat kan zo afschrikken… Je krijgt het idee dat we allemaal onze pijn moeten gaan zitten voelen of dat het een therapie is.”

“Top reactie!” zeg ik dan. Want dat is precies wat ik wil doorbreken. Ik wil met pijnleren inspireren om eerlijk en open te praten over de pijn. Net zoals we nu in organisaties praten over het welzijn en geluk van onze mensen, terwijl dat 10 jaar geleden nog ondenkbaar was! Graag nodig ik je uit om te praten over pijn, zodat het dagelijkse kost wordt om pijn te benoemen. Pijn is immers is als de Roze Olifant in de kamer, die we allemaal zien, voelen, ruiken en (her)kennen.

Prettig leren praten over pijn in je relatie en organisatie – wat levert dat op?

Als ik voor mezelf spreek weet ik zeker dat als de pijn in het gezin waar ik opgroeide opener besproken was geweest met elkaar en met anderen er ook veel minder leed was geweest. Wat ik heb gemerkt in de trainingen met leidinggevenden in 2016 is dat het leren praten over pijn een maatschappelijk taboe doorbreekt. Sterker nog, door prettig te leren praten over pijn, kan deze helen én transformeren in iets positiefs! Er ontstaat verbinding in plaats van binding. Er ontstaat heling en ruimte voor innovatie en zelfs transformaties binnen gezinnen, organisaties en op termijn mogelijk ook binnen onze samenleving. Dus nee! Ik houd niet  van pijn, van conflicten of wrijving opzoeken. En toch nodig ik je uit:

Voor een glansrijk 2017: zet pijn in The Spotlight!

Mathilde Maas Kuper
Eigenaar Entameer
Pijnspecialist, trainer, coach, moeder en nog veel meer

Pijnleren – Schrijf je in voor de middagtraining op 9 februari 2017 en leer pijn positief transformeren

Mathilde reikt je via de pijnleerladder verschillende manieren aan hoe je persoonlijke, organisatorische, generatieve en zelfs systemische en maatschappelijke pijn prettig bespreekbaar kunt maken én hoe je
deze pijn positief kunt transformeren. Waardevol voor alle leidinggevenden, coaches, trainers en politici die beter willen kunnen leren omgaan met fundamentele en diep liggende pijnvraagstukken bij hun cliënten, klanten of burgers.