Versta je me?

Luisteren gaat verder dan het woord
Heb je werkelijk interesse zorg dan dat je hoort

Heb je even?
Om geruisloos, onvertroebeld en zonder oordeel (aan mij) terug te geven
Zo tot een dieper inzicht te kunnen komen
Over wie wij zijn en waar wij ons momenteel, op ons individuele pad, begeven?

Omdat het ons beide iets zou kunnen vertellen
Zou dit niet al voldoende zijn jezelf voor mij open te stellen?

Ik geef me bloot aan jou, vanuit (een blind) vertrouwen
Om eervol en aandachtig te kunnen schouwen
Mijn ziel-scheuren en denk-vouwen

Verstaan doen we met ons gehele wezen
Laten we daarom onze blokkades opheffen om zo samen te smelten in één-heden
In een compassionele en liefdevolle verbinding, waar zelfs de diepste wonden helen

Elkaar in het midden ontmoeten heeft vaak iets magisch, iets waar-achtig
Iets waar zelfs de knapste koppen niet bij kunnen, juist omdat zij trachten (verdoemd door)
Samen zijn wij bij machten

Je bent mij niets verschuldigd
Jouw tijd is immers kostbaar
Elke (toenadering?) wordt gehuldigd
Wellicht maak jij deze tikkende tijdbom onklaar

Willen we horen zullen we (innerlijke) stilte moeten kunnen verdragen
We horen dan de roeping; wat de weg terug doet vervagen
We zullen in beweging moeten komen, genadig worden we gedragen

Zo naderen wij het onbeminde onbekende
Niets zal onveranderd blijven *in harmonie met het voorbestemde
(*voor de ongeremde)

Eigenlijk besef ik nu pas wat ik je vraag, bereidheid tot verandering
Want elk woord kan een barst veroorzaken in de wereld zoals wij die nu waarnemen.

Het verschil tussen luisteren, horen en verstaan zit ‘m in het niveau van bestaan
Mijn conclusie is wel dat we veel te veel vragen van de gemiddelde mens aangezien deze verre van volledig openstaan. Dit puur uit zelfbehoud

Echt luisteren gebeurt op gevoelsniveau
Een niveau van trilling dat alleen raakt als bepaalde kanalen openstaan.

Ik vraag niet om begrip, want begrip komt met soortgelijke ervaring.
Cornelis van Nielen