Gedicht I Vissen door Rob Huiskes

Vissen

Haakjes in mijn hoofd,
te veel om te ontwijken.
Elke gedachte die passeert,
blijft wel ergens hangen.

Fladderende flarden razen
voort tot in een fuik, waar
lijnen in het net van mazen,
versnipperen tot in detail.

Een zee vol van fragmenten,
waar soms aan het oppervlak,
chaotisch botsende deeltjes
simultaan naar adem happen.

Rob Huiskes | Opent en dicht kaders

NB – “Reflecterend op de vele verschillende dingen waar ik mee bezig was, allemaal gerelateerd aan elkaar maar niet direct helder op welke manier, mezelf filosofisch bevragend over vrije wil, inspiratie en creativiteit, ontstond het besef van ‘haakjes in mijn hoofd’. Direct gegrepen door deze regel, was daar vijf minuten later het volgende abstracte beeld, dat voor mij voelt als een mooi anker om mezelf weer een stukje beter te begrijpen en begripvoller te zijn jegens een ander. – RH”