Liefde voor perfectionisme. Daar moest ik toch even twee keer over nadenken toen ik het las. Het gevoel met een ‘contradictio in terminis’ te maken te hebben stak al snel de kop op. Het nodigde me uit tot onderstaande reflecties:
Echt zo’n woord dat in mijn beleving vaak een negatieve connotatie heeft. Perfectionisme staat in de zakelijke context waarin ik haar vaak gebezigd hoor meestal synoniem voor verlies van tijd en geld, voor frustratie van een proces door een gemotiveerde, maar starre, medewerker die onvoldoende stijlflexibiliteit kan hanteren. Nee, om de concurrentie een stap voor te blijven, moeten organisaties slagvaardig zijn! Er is geen tijd voor Poolse landdagen. Medewerkers moeten toch vooral “hands-on” zijn.
Meer dan een woord. Bij mij roept het een gevoel op van verbondenheid en heelheid, van genegenheid en geborgenheid, van samen. Een gevoel ook dat zich niet laat vangen in tijd en geld. Ogenschijnlijk en gevoelsmatig niet te rijmen met elkaar. Toch kon ik ook niet de conclusie trekken dat wat er stond echt een tegenspraak was. Waarom? Omdat mijn onderbuik me niet met rust liet. En ik wilde begrijpen wat dat onrustige gevoel veroorzaakte.
En prompt begreep ik! Mijn benadering was verkeerd. Mijn blikveld te eng. En dan met name mijn blikveld betreffende perfectionisme. De negatieve lading die in mijn beleving aan de term hing, was gekleurd door mijn eigen ervaringen. Perfectionisme stond voor mij, als oud business analist, ook gelijk aan het eindeloos verder ontwikkelen van een rekenmodel. Voor het herschrijven van stukken van een ander zodat de boodschap nog beter aansloot op een specifieke doelgroep. Voor het gevoel, de angst, om niet de ultieme oplossing te hebben gevonden.
En dat leverde buiten en binnen mezelf een gevoel van onrust op. Maar nu begreep ik ineens dat perfectionisme zich helemaal niet op die manier hoeft te uiten. Het op een laag abstractieniveau zoeken naar de allerbeste oplossing voor een probleem is maar een bepaalde verschijningsvorm van het begrip. En ja, het is een uitingsvorm die inderdaad niet in elke context op een positieve manier bijdraagt. Maar er is zoveel meer. Zoveel moois.
Het begrip dat me overviel, liet me namelijk zien dat er op een veel hoger abstractieniveau nog hele werelden te ontdekken zijn waar het perfectionisme betreft. Werelden die ontdekt willen worden door de perfectionisten. Door hen die grenzeloos, mateloos en zorgeloos onderzoekend zijn. Zij die extreem nieuwsgierig zijn. Die willen begrijpen! Perfectionisme zorgt voor een onophoudelijke en intense drang naar ontwikkeling. Het plaatsen van elke nieuwe situatie in de bestaande context van het moment in het heden. Het voortbouwen aan wat zich ontvouwt en blijvend willen begrijpen. Het is een gigantische drijvende kracht.
Ik houd ervan en omarm het.
Door Rob Huiskes, ontkadert kaders
Schrijver, dichter, trainer, onderzoeker, coach, procesbegeleider
Deze column is geschreven in het kader van onze leergangen Liefdevol Leiderschap, waarmee we in 2017 starten. Kijk in de agenda voor meer informatie!