Liefdevol ouderschap – een kansloze deal? – Blog door Marianne van Mourik
Op de website van Haagse Hoogvliegers las ik, in het kader van Liefdevol Leiderschap, dit mooie en liefdevolle gedichtje van Dr. Anna Terruwe:
Je mag zijn wie je bent, om te worden wie je bent maar nog niet kunt zijn.
En je mag het worden, op jouw manier en in jouw tijd.
Mooi. Het vat de essentie van Liefdevol Leiderschap kort en krachtig samen. Want liefdevolle leiders zijn erop gericht anderen te helpen om zich te ontplooien, zodat ze kunnen worden wie ze zijn. Om te verbinden en om een mooie toekomst voor ons allen te creëren.
In ons gezin doen we dat ook. In het mini. Wij, mijn man en ik, doen iedere dag ons uiterste best om liefdevolle leiders te zijn voor onze twee zoons. Om ze te laten excelleren en om ze met respect en gelijkwaardigheid groot te brengen tot weldenkende, zelfstandige, kritische, ruimdenkende burgers. En dat is best een opgave. Neem nou zwemles. Daar hadden wij laatst een grootluisterend gesprek over met onze jongste, zesjarige zoon. Dat ging zo:
Wij: ‘Lieverd, we hebben de indruk dat je op zwemles aan meester niet laat zien wat je kan.’
Zoon: – stralende glimlach – ‘Nee.’
Wij: ‘Maar zo haal je je diploma niet en ons nieuwe huis staat op het water…’
Zoon: ‘Ja. Dan speel ik toch binnen?’
Wij: ‘Maar dan kun je ook niet naar zwemfeestjes, of zelf met vriendjes naar het zwembad als je wat ouder bent.’
Zoon: – ernstige blik – ‘Ik vind het eigenlijk niet zo interessant, dat zwemmen.’
En daarmee was voor hem de kous af, en het gesprek ook. Daar zaten we dan. Net een nieuw huis gekocht. Op het water. Omringd door water. Nog drie maanden, en dan gaan we verhuizen. Maar zoon heeft dan zijn diploma nog niet. Dat zien we wel aankomen. We hebben nog geprobeerd om tot een deal te komen (omkopen, zou je het ook kunnen noemen). Een mooi legokasteel voor het A-diploma. Daar moest hij even over nadenken. En dan weet je al dat het een kansloze deal is.
En dan is het tijd voor Liefdevol Leiderschap. Onze zoon ziet het nut niet in van een zwemdiploma, vindt zwemmen ‘niet zo interessant’ en zwemt dus willens en wetens de kantjes ervan af. We kunnen ervoor kiezen om boos te worden, om te dreigen met straf, om hem onder druk te zetten met emotionele chantage door hem voor te houden hoe teleurgesteld we zijn, of hoe verdrietig we hiervan worden. Maar dat doen we niet. We accepteren (toegegeven, met frisse tegenzin) dat het is zoals het is. En dus hebben we de zwemschool gemaild dat we de zwemlessen per 1 maart stopzetten.
Want eerlijk is eerlijk: wij willen dat hij dat diploma haalt. Wij hebben een huis op en aan het water gekocht. Wij vinden het geruststellend als hij goed kan zwemmen. Hij niet. En dus houden we op met de lessen en laten we hem heel liefdevol zelf ontdekken dat een zwemdiploma best handig is. Ik geeft het een half jaar. En als hij dan op de zoveelste zomerdag loopt te zweten in zijn zwemvest, dan vermoed ik dat zwemles ineens ‘best interessant’ is.
Marianne van Mourik
Eigenaar Somnium Taal en tekstbureau
Oprichter, Adviseur & Docent @ HB058, kenniscentrum hoogbegaafdheid Friesland