Schrijfster, spreekster, levens- en opruimcoach Iris Schlagwein is huisloos. Niet dakloos. Als moderne nomade past ze op huizen waarvan de eigenaren met vakantie zijn. Ze verzorgt de eventueel aanwezige huisdieren, de planten en de post. En ze voelt zich altijd thuis. Over haar ervaringen en veranderde kijk op spullen, rijkdom en bezit, schreef ze het boek ‘Thuis zonder huis’ en gaf ze een TED-talk. Hieronder deelt ze haar ervaringen.
door Petra Hiemstra, 30 januari 2020
De mensen die hun huis aan Iris uitlenen zijn stuk voor stuk levensgenieters die graag reizen. Iris: “Ze houden ervan om nieuwe ervaringen op te doen en gunnen mij hetzelfde.” Als bewoners hun huis uitlenen, gaan ze met andere ogen naar hun spullen en de voordelen van hun woning en thuisbasis kijken.
‘Thuis zijn’, is in Iris’ definitie: “jezelf zijn, omringd door geliefden, in een omgeving waar je je op je gemak voelt en waar je bewust aanwezig bent. Bonuspunten: warmte, lekker eten en drinken, aanwezigheid van natuur. Dit is wat ’thuis’ voor de meeste mensen betekent”.
Om thuis te komen bij zichzelf heeft Iris een lange, pijnlijke en soms woedende weg afgelegd, schrijft ze eerlijk en openhartig. En dat gaat verder en dieper dan ‘enkel eigen-huis-loos-leven’. Onder andere door uitgestelde rouw over het verlies van haar vader en niet-meer-helpende overtuigingen en leefregels die haar parten speelde, kreeg ze letterlijk last van haar lijf. Door goed naar die innerlijke en fysieke verstrikkingen te kijken en de daarbij behorende overtuigingen stuk voor stuk onder de loep te nemen om ze om te buigen, voelde ze zich steeds fitter worden. Iris: “ik ging minder leven vanuit veronderstellingen en werd als gevolg daarvan ook onberispelijker in mijn woorden. En daarmee bedoel ik: met zorg samengesteld. “Door eerst te bedenken wat ik wil bereiken en wat ik de ander nu eigenlijk écht wil zeggen, kan ik mijn woorden zorgvuldig kiezen en ze met een liefdevolle intentie brengen. Door onberispelijk in mijn woorden te zijn, spreek ik vanuit mijn hart. Wanneer de ander boos of afstandelijk reageert ben ik in staat om rustig te blijven. Omdat ik dicht bij mezelf ben gebleven, kan ik er zeker van zijn dat ik het juiste heb gedaan.”
“In een kwartiertje heb ik al mijn spullen ingepakt en dat voelt heerlijk licht en vrij. Ik bezit bijna niks; dat komt goed van pas als je iedere drie tot vier weken verhuisd. Ik heb alleen een rolkoffertje bij me, met daarin kleding, mijn donskussen, laptop en verzorgingsproducten.” “Het hebben van overvolle kasten heeft meer invloed op je welzijn dan je zou vermoeden, omdat spullen een actie, gevoel of herinnering oproepen. Ze laten je niet met rust en fluisteren constant: “gebruik mij, lees mij, verplaats mij!” Door op te ruimen verminder je het aantal prikkels dat je door je spullen binnenkrijgt”.
“Wanneer je je identiteit volledig ophangt aan zekerheden, voel je je ontheemd als deze wegvallen. Zonder huis en spullen was ik nog steeds mezelf. Zonder baan, relatie en geld, was ik nog steeds mezelf. Zelfs zonder een plan of doel was ik mezelf. Ook mijn gezondheid hand ik niet nodig om mezelf te zijn. Ik was nog steeds mij.”
Iets voor jou? Stuur een mail met de titel ‘Thuis zonder huis’ naar: petra.hiemstra@haagsehoogvliegers.nl en vermeld je adresgegevens in de mail. De exemplaren worden verloot onder de eerste 10 reacties na het verschijnen van de nieuwsbrief.
Meer weten over Iris als spreker, opruim- of (online) transformatiecoach? Klik dan hier. Je kunt het boek Thuis zonder huis of de e-book Handleiding voor de huisoppas ook direct bij haar bestellen