Door Petra Hiemstra, 14 juni 2017
In de jaren dat ik dit vak nu beoefen, heeft mijn luistervermogen zich ontwikkeld. Ik heb geleerd om te temporiseren en meer in stilte te zijn. Soms heb ik (of heeft mijn cliënt) meer tijd nodig om te kunnen horen en luisteren. Het kan voor de ander lijken alsof ik oppervlakkig praat. In de onderstroom ben ik dan met waarnemen en voelen bezig, voorbij de woorden, om te weten waar “de crux” zit.
Ik reik mijn cliënten iets aan, naast de acupunctuur en kruiden, wat uit hele andere zones komt. Iets wat nodig is om te kunnen genezen of helen, maar dat cliënten niet altijd willen horen. Dat is begrijpelijk en is voor mij een teken om mezelf terug te trekken. Zo voorkom ik dat ik de ‘’redder’’ in mij activeer. Wat ook bijzonder is: als mensen met “niet essentiële vragen” komen, komt er weinig tot geen informatie uit het veld.
Enerzijds maak ik contact met een ‘veld van weten’ anderzijds communiceer ik ook met wat veel mensen ‘gidsen of beschermengelen’ noemen. Dat kan overigens pas als mijn cliënt (via het onderbewuste of zeg maar ziel) daarvoor toestemming geeft. Dan staan zijn of haar gidsen al klaar en weet ik dat het klopt dat deze persoon op dit moment bij mij is. Ik luister naar hun adviezen of aanwijzingen en de vraag is altijd: “Wat helpt hier?”
Als mensen verinnerlijken wat ik hen kan aanreiken, verwonder ik mezelf iedere keer opnieuw over de magische werking van het ‘medicijn’ in de vorm van een blik, een woord of een klank. Aan hun stem en hoe het lichaam resoneert weet ik dat het medicijn binnenkomt en de start van heling plaatsvindt. Desgewenst kan een behandeling worden aangevuld met acupunctuur, zang of worden ondersteund met geneeskrachtige kruiden.
Het vermogen om op deze manier te kunnen luisteren en te ‘weten’ vanuit andere dimensies dan de zichtbare en tastbare, heb ik ‘van nature’. Tot mijn 5e , toen kreeg mijn vader een hersenbloeding en raakte hij verlamd. Op dat moment heb ik mezelf van het leven afgesneden. Zijn toekomst veranderde van rooskleurig naar een strijdtoneel . Zeven jaar lang heeft hij een strijd gevoerd. Hij accepteerde zijn verlammingen niet. Op mijn twaalfde overleed hij. Toen knakte ik nog dieper. Ik stond er gevoelsmatig alleen voor. De vaderlijke energie viel weg en werd niet aangevuld of opgevuld. Als jongen had ik naast moederlijke zorg en liefde ook vaderlijke voeding nodig. Ik trok me terug en ik voelde dat mijn basis verdween. Dat had verregaande en ellendige gevolgen. Met de wetenschap van nu verkeerde ik toen in donkere sferen. Daarmee bedoel ik; dat ik ver van mezelf verwijderd was, zonder focus en concentratie.
Vanaf mijn 16e ging ik veel blowen, dealen. Drugs hielpen me om te verdoven, om niet te hoeven voelen. Op mijn 20ste heb ik mezelf aangemeld bij het leger. Ik was de weg kwijt. Dat jaar bij de mariniers heeft me de nodige zelf discipline en focus terug gegeven en in het leger is er veel broederschap, al had het ook een hoge prijs. Want voor het intelligente aspect van het hart, voor werkelijk affectief, liefdevol leiderschap, is geen plaats.
Nadat ik (dankzij een heftige droom) uit de mariniers ben gestapt en ben gaan reizen met als doel om tot mezelf te komen, zakte ik eigenlijk nog verder weg. Bij thuiskomst zat ik in de stoel van mijn vader op het absolute dieptepunt. Voor mij hoefde het niet meer. Het enige wat ik kon was bidden, en vroeg: “als dit het is, wat heeft het dan voor zin?” Vanuit het diepste van mijn wezen, vroeg ik: laat het me zien, geef me een teken, dromen, signalen, mensen waarmee ik iets kan ik wil en weer op de rails kom. Op dat moment kreeg ik antwoord. Ik wist niet wat me overkwam, maar wist wel dat het goed was.
Langzaam kwamen dingen op mijn pad. Via opleidingen als voetreflexologie en Cranio sakraal therapie. Daar had ik affiniteit mee. Ik was mezelf langzaam aan het helen en ik onderging therapieën bij verschillende professionals. Stapje voor stapje ging het beter.
Toen kreeg ik opnieuw een droom. Ik zag een professor die me wenkte richting acupunctuur. Ik werd wakker en zei: “ik weet het, dat ga ik doen”. Ik kreeg alle signalen die nodig waren. Diezelfde zaterdag was er een open dag acupunctuur en verbaasde het niet, dat ik daar de professor uit mijn droom aantrof. Vijf jaar lang had ik een gevoel van thuiskomen. Nu was er geen ellende meer, ik slurpte alle stof op. Alle kruiden die we behandelden kende ik al ergens van, moeiteloos. Ik voelde: dit is mijn thuis. Alle cellen vibreren op werken met energie. Ik wist van binnen: “dit is zo gaaf!”
Tijdens mijn opleiding liep ik stage in China, op de hartafdeling en verlamming. Wat ik daar zag kende ik niet in Nederland. De cliënt krijgt daar de behandeling zoals hij wil. Sommige cliënten willen alleen westerse (farmaceutisch) therapieën, anderen oosterse therapieën (met acupunctuur) maar de meesten doen een combi. De Chinese geneeskunde doet op grote schaal onderzoek naar de werking van westers/oosterse combinaties. Ze zijn daar verder en hebben veel gebruikte medicamenten die uit 50/50 westers/oosterse combinaties bestaan. Die zijn hier nog niet verkrijgbaar. Een eenvoudig voorbeeld is de zakenman die gestrest is, die targets heeft, een hypotheek, auto, vrouw, kinderen en hoge bloeddruk. Hij drinkt af en toe, rookt en is kandidaat voor hartfalen. Als arts of genezer kun je dan een zware bloeddrukverlager geven, o.a. een voorbeeld van een Westerse aanpak: het symptoom wordt zo bestreden, maar de oorzaak niet. Een eenvoudige oplossing is er niet, maar een westerse/oosterse aanpak kan wel betekenisvol zijn in het helpen en het beperken van gezondheidsschade. Een combinatie behandeling zou kunnen bestaan uit: medicijnen en/of kruiden die de bloeddruk verlagen en acupunctuur. Zeker 75% van de klachten kan met Oosterse methodes behandeld worden: massage, Tai Chi, kruiden, voeding, acupunctuur. Een echt fundamentele aanpak zou betekenen dat er zowel in het individu als in het collectief iets veranderd moet worden. Denk aan: verlaging van de werkdruk, gezonde voeding, voldoende beweging, een betere balans voor ouders om werk en zorg te combineren, spaartegoed voor time outs, voldoende betaalbare woonlasten, investeren in hechting tussen ouders en kind.
Hoe ik tegen dit ziektegeval aankijk? Wat ik nu zie is dit: je wordt geboren, je wordt in de mainstream van prestatieverwachtingen meegenomen. Je gaat naar school, hbo, universiteit. Alle stappen zijn gericht op slagen, op doelgerichtheid. Als je je studie hebt afgerond ga je mogelijk nog wat reizen, dan werken, een partner zoeken, trouwen, koopt een huis, krijgt kinderen. En zet je stappen gericht op het verwerven van materieel geluk. Dat is het standaard patroon van waaruit we denken en handelen. Sterker nog, dit word van ons verwacht en je bent een buitenbeentje als je een andere wijze verkiest. Als we echter naar onszelf luisteren is de vraag: wat zouden we écht willen? Die vraag wordt mijns inziens te weinig gesteld en zou al in een vroeg stadium aan de orde moeten zijn in onze opleiding tot mens. Docenten zouden hun scholieren veel meer mogen prikkelen om vragen te stellen, zodat intelligentie en zelfinzicht gekweekt wordt. Op dit moment luisteren de meeste mensen niet om iets nieuws te horen, maar met de intentie om een bevestiging te krijgen van wat ze al weten. Dan is er geen groei mogelijk.
Luisteren zoals het in de maatschappij wordt gepraktiseerd, betekent: zo goed mogelijk kennis en informatie tot je nemen wat je in boeken kunt lezen of van anderen aanneemt. Dat is voor mij oninteressant. Kennis is belangrijk, natuurlijk, maar het is voor mij niet het meest belangrijke. Belangrijk is het onderzoek in onszelf aangaan, als een proces, iedere keer weer: Wat gebeurt er? Wat beweegt er in mij? Wat hoor ik nu? Wat zegt dat mij? Hoe kan ik de kennis, de signalen en het weten van mijn lichaam en ziel inzetten in mijn persoonlijk leiderschap?
Zoals nu. Nu ik met en tegen jou praat hoor ik een vogel fluiten, mensen praten, je getik, de rivier, ik voel de wind en het hout van de bank waar we op zitten, ik voel of je vragen resoneren, dat is luisteren. In mijn optiek moet in het onderwijs een drastische verandering plaatsvinden. Dat we niet de focus leggen op Cito-toetsen, maar de kinderen ook de kennis van het lichaamsweten meegeven, dat we hen kritisch leren nadenken en vragen leren stellen. Dan kan een sterk ego flexibel en dienstbaar zijn aan de ziel, die van nature gericht is op het grotere geheel, het collectief, het samenzijn en samen leven.
Naast mijn individuele werk, hebben ook onze Ecstatic Dance avonden een diepere betekenis. Samen met mijn vrouw Lâle is de Ecstatic Dance community in Utrecht geboren. Een plek die bevorderlijk is voor de mens en zijn welzijn.
Op mijn 38ste kwam er een nieuwe kentering: Mijn vrouw en ik zijn ons gaan verdiepen in wat klank en beweging voor het lichaam kan betekenen. Met haar achtergrond in fysiek theater vulden we onze kennis aan met o.a. fysiologische en biologische aspecten van het lijf, het systeem Biodanza, karakterstructuren, Transactionele Analyse. Welk effect heeft klank/muziek en (bepaalde) bewegingen op het lichaam, de geest en de ziel? Wat doet een bepaalde beweging met een mens, met je weten, je innerlijke ruimte, je creativiteit? Als je vrij danst, komt een heel arsenaal chemische reacties in het endocrien zenuwstelsel vrij. Welke impact of invloed hebben die? Dat vinden wij mateloos boeiend.
Iedere vrijdag organiseren we in Utrecht een ‘Ecstatic Dance’ avond, waar gemiddeld 100 mensen aan deelnemen. ED is een vrije dans vorm waarin verschillende dans stijlen elkaar ontmoeten en sjamanisme, stemwerk, zingen en lichaamswerk beoefend worden. We hechten daarbij veel waarde aan kwaliteit en zuivere intentie van onze medewerkers en deelnemers. Daarom leiden wij onze ceremoniële begeleiders, vloerpersoneel, bandleden en DJ’s zelf op.
En die spirituele kant is uiteraard ook verbonden met de zakelijke. Bij Ecstatic Dance is er een vloerteam, DJ’s, bandleden en we maken met iedereen heldere afspraken. Over hun ontwikkeling, verantwoordelijkheid en de financiën. Geld en financiën kun je beschouwen als onze basis (in deze samenleving) en staat in verbinding met de 2de chakra. Het is een vorm van energie. Je kunt de vraag stellen of geld een stabiele factor in jouw bestaan is? Is je geldhuishouding in balans? Sta je als een huis?
Als opdrachtgever en leidinggevende is het mijn taak om ervoor te zorgen dat afspraken over financiën in balans zijn met alle andere chakra’s. Het ‘financiële huis’ moet goed op orde zijn en dat wat energie kost in balans is met de energie die terug komt. Dat stelt ons steeds opnieuw voor de vraag: wat is het waard? Welke waarde leveren wij aan dansers en mensen die zich bij ons komen opleiden? Ook al zijn de inkomsten in dit geval niet het hoofddoel, dan nog is de vraag: wat is een optimale verdeling? Tussen ons, de locatie, de DJ, de mensen in opleiding? Daar zijn we heel helder in. Zo is iedereen medeverantwoordelijk voor het totaal. Dat werkt, je voelt dat het klopt.
En als het even niet klopt? Dan is het voor mij en mijn vrouw steeds opnieuw de uitnodiging om te detecteren: waar klopt het niet? Dan maken we opnieuw een innerlijke terugtrekkende beweging en wachten we. Soms hebben antwoorden een poosje nodig. Het liedje ‘Laat me’ van Ramses Shaffy past daar wel bij. “Laat me…. Laat me mijn eigen gang maar even gaan…”
We beginnen iedere avond met een gezamenlijk avondmaal met aansluitend een ‘warm welkom’ ceremonie in een cirkel van betrokkenheid. Het is onze taak om ervoor te zorgen dat iedereen die deze avond met ons draagt en vorm geeft, zichzelf ook gedragen en gezien voelt. Dan kunnen zij vanuit hun eigen hart onze visie en missie vertalen, en is iedereen ‘wakker en gefocust in wat we de mensen die avond willen meegeven.
Ook sluiten we samen af en evalueren hoe de avond voor onze mensen én onze gasten geweest is. We vragen ons vloerpersoneel om met nieuwe deelnemers te praten. Wat viel hen op? Hoe hebben ze de avond ervaren? Zo blijven we open, nieuwsgierig, in beweging. Gedreven om onszelf steeds te verbeteren in onze missie; het creëren van een ultieme ruimte voor onze dansers waar innerlijke energie en weten gevoeld mag worden. Zo komen we ook in gebieden die nieuw zijn. Omdat we onderzoekend zijn, processen nauwlettend volgen. Ik geloof dat deze openheid tot aan onze dood toe blijft.
Ik voel me intens gelukkig als onze gasten met een glimlach naar huis toe keren, als ze iets moois meemaken en dat meenemen naar hun familie en kinderen, als ze op zielniveau geraakt zijn, en anderen geraakt hebben. En dat door de veiligheid en de grondtoon die wij hebben gecreëerd.
Ook als opdrachtgever en leidinggevende vind het heerlijk om fantastische mensen om me heen te hebben, op mijn weg te ontmoeten, die creëren, willen leren, ondernemen, lekker hun ding doen in het leven. Het is een voorrecht om hun ziel pad te volgen.
In mijn optiek bestaat Liefdevol Leiderschap uit die elementen:
Over de eerste twee heb ik zojuist al uitvoerig gesproken, die laatste nog niet.
Het pionieren in werk en leven bevat een vorm van eenzaamheid. Het is gezond voor mij, en mogelijk ook voor anderen, om me af en toe terug te trekken. Mijn manier is om een maal per jaar de Camino de Santiago te lopen, alleen. De hele dag in stilte. Alleen zijn met alle aardse dingen/gedoetjes en in contact staan met mijn lichaam en de inspiratie die van boven komt. Dan ontvang ik veel informatie (inspiratie); bijvoorbeeld gedichten, inzichten, nieuwe perspectieven en liedjes, die ik opschrijf en later uitwerk. Het wandelen is mijn manier om mijn relatie met boven te onderhouden, relatiezorg te plegen zou je kunnen zeggen. Net zo goed als ik in het gewone leven ook mijn relaties koester met mijn menselijke relaties: partner, zoon, vrienden, familie, naasten.
Eerlijk? Dat is niet mijn taak in het leven. ‘Not my business’. Eigenlijk moet ik zeggen, en dat is niet fatalistisch bedoeld: het gaat perfect zoals het gaat. Zelfs met alle onwetendheid, vanuit groter perspectief bekeken. We staan op het punt om “wakker” te worden, de komende 10 en 15 jaar. Het besef dringt door dat de wijze waarop politiek bedreven wordt, de zakenwereld handelt, het scholensysteem functioneert en ons persoonlijke bijdrages nog steeds niet voor het welzijn van mens/dier/aarde is.
In de basis leven wij en is onze maatschappij doordrenkt met angst, al lijkt het aan de oppervlakte dat dit niet het geval is. Daarbij spelen onze voorgaande generaties en gebeurtenissen een belangrijke rol. Dat wat niet meer zichtbaar is maakt wel degelijk als constellatie, deel uit van ons systeem. Wij zijn met z’n allen verbonden, in een web, waar zelfs het aspect “tijd” onbelangrijk is. Ons perspectief te verbreden, het grotere geheel kunnen zien, snappen en er naar handelen is een grote openbaring en een vorm van alchemie. Want er is van ijzer goud te maken. Als je dat gaat zien, dan kun je niet anders dan de weg te wandelen naar jouw bestemming die God voor jou gekozen heeft. Eerder niet. Dan heb je alle antwoorden al. Zelf heb al vele antwoorden gekregen. Het enige wat ik kan doen is er zijn en door te gaan en te handelen zolang ik hier ben. Dat is wat ik doe. Met overgave, liefde en energie.
Marcoleon Baas (1975) is Modern Sjamaan, Acupuncturist, Herbalist, beoefenaar Chinese Geneeskunst en organisator van Ecstatic Dance Utrecht (dans avonden ter bevordering van spirituele ontwikkeling) en organisator spiritueel festival DEEP. wil je meer weten over zijn werk, werkwijze of activiteiten? Dan kun je Marcoleon bellen op: 06-41279038 of bezoek zijn website: www.marcoleon.nl Zijn adres is: Herculesplein 25, 3584 AA Utrecht
Dit interview maakt deel uit van een serie waarin hedendaagse leiders hun licht laten schijnen op hoe zij vorm en inhoud geven aan (groot)luisteren en liefdevol leiderschap en tot welke resultaten dit leidt in hun dagelijkse praktijk. Alle geïnterviewden krijgen dezelfde vragen voorgelegd. De interviews worden als ‘artikel’ uitgewerkt, zoals je hieronder kunt lezen. Alle interviews worden mogelijk eind dit jaar gebundeld uitgegeven.