Van Reactie naar Relatie – Grootluisteren voorbij de 5 standaard manieren van reageren
We denken vaak dat luisteren iets passiefs is. Een pauze tussen twee eigen zinnen. In werkelijkheid vraagt écht luisteren – grootluisteren – om een fundamenteel andere oriëntatie. Niet luisteren om te reageren, maar luisteren om te zien. Niet om het antwoord te weten, maar om de ander te ontmoeten in diens volle menselijkheid.
Toch vervallen we snel in een bekend rijtje van reacties. Ze beginnen opvallend vaak met een R. Handig ezelsbruggetje én ook een valkuil.
door Petra Hiemstra, 29 april 2025
In dagelijkse gesprekken – óók op topniveau – zie je vaak deze vijf vormen van luisteren-met-reactie:
Allemaal vormen van betrokkenheid, op het eerste gezicht. Maar deze vormen van reageren draaien (meer of minder) subtiel de aandacht weg van de (intentie van de) spreker naar de luisteraar zelf of naar een mogelijke oplossing die de luisteraar in gedachten had. Ze brengen ons weg van wat er op dat moment werkelijk gehoord wil worden, door de ander, in de ander.
Kleinluisteren doet iets met de ander. Het kapt af, breekt in, zuigt energie weg, trekt naar het bekende. Het verkleint de ruimte waarin iemand zich uit kan spreken – of überhaupt durft te spreken. Niet zelden haakt de ander daarna af. Uit verdriet, irritatie, beleefdheid of uit zelfbescherming.
Grootluisteren daarentegen nodigt uit. Het vergroot de innerlijke ruimte van de spreker. Er ontstaat vertrouwen om het nog niet-wetende te verkennen. Om in zichzelf het antwoord te vinden. Om een nieuwe mogelijkheid te laten ontstaan, precies in dat moment van gedeelde aandacht.
Stel: een collega zegt tijdens een overleg, zichtbaar geëmotioneerd: “Ik merk dat ik gewoon moe word van steeds de enige te zijn die het opneemt voor onze mensen in het veld.”
Wat gebeurt er meestal?
Drie reacties trekken de aandacht bij de spreker weg.
Twee van deze reacties sluiten aan bij de emotie en blijven bij de beleving van de spreker.
Welke reacties zijn voor jou herkenbaar?
Hoe luister jij, thuis en op je werk?
In hoeverre word jij grootgeluisterd, thuis en op het werk?
Grootluisteren vraagt dat we niet direct iets doen, maar vooral iets zijn. Aanwezig. Open. Ruimer dan de behoefte om in te vullen, op te lossen of samen te vatten.
Het is luisteren met je hele wezen – voor wie de ander aan het worden is, niet alleen wat hij zegt.
Grootluisteren is aanwezigheid bij het hele zijn van de ander.
Bij waar iemand vandaan komt. Waar hij of zij nu staat. En bij wat zich in die persoon wil ontvouwen – soms nog aarzelend, zoekend, zonder woorden.
Het is luisteren dat zich niet alleen richt op de inhoud van de woorden, maar ook op de toon, de stilte ertussen, de beweging eronder. Grootluisteren zegt niet: “Ik begrijp je.” Want: kunnen we dat wérkelijk? Maar: “Ik ben bij je.”
Het geeft de ander de ruimte om in zichzelf iets nieuws te ontdekken. Een inzicht. Een richting. Een antwoord dat niet komt van buitenaf, maar van binnenuit. Grootluisteren maakt dat iemand zichzelf kan horen terwijl hij spreekt – en daarin zijn eigen wijsheid ontmoet.
In het voorbeeld hierboven zou een grootluisteraar misschien stil zijn.
Iets zeggen als: “Dank je dat je dit zegt.”
Of eenvoudig uitnodigen met:
“Ik hoor dat het je raakt. Wil je er iets meer over vertellen?”
Dat lijkt weinig. Maar in de beleving van de ander kan het álles betekenen. Daar, en precies daar waar mensen écht bij elkaar aansluiten, ontstaat veiligheid. Verbinding. Ontmoeting. Transformatie.
In een tijd waarin vertrouwen en menselijkheid cruciale assets zijn in organisaties, is grootluisteren geen soft skill meer – het is core business. Wie leidinggeeft vanuit echt luisteren, opent een ruimte waarin anderen durven spreken, groeien en verantwoordelijkheid nemen.
“Het diepste wat je een ander kunt geven, is volle aanwezigheid.”
– Thich Nhat Hanh
Laat de reflex van de R’s even liggen. Luister met een open hart, zonder iets te fixen. Niet om te begrijpen – maar om werkelijk bij de ander te zijn. Daar ontstaat de werkelijke doorbraak.
Deel graag over je ervaringen met reacties die voor jou wél of juist niet waardevol waren.
Waardevolle inzichten en toevoegingen, voeg ik graag aan dit artikel toe 🙂
In wezen is een respons een specifieke vorm van reactie die optreedt als gevolg van een stimulus:
Een Reactie kan breder worden opgevat en omvat zowel vrijwillige als onvrijwillige reacties op stimuli, zoals reflexen.
Neem gerust contact op voor de mogelijkheden. Hier vind je meer informatie.